Eerste lesweek, Niagara Falls, Project Serve, en nog véél meer

Allereerst wil ik iedereen bedanken voor de leuke reacties op mijn vorige verhaal. Fijn om te horen dat jullie het graag lezen! Ondertussen ben ik alweer 20 nachten hier in Canada. Ik heb weer veel beleefd sinds mijn vorige update, dus laten we maar meteen verder gaan waar we afgelopen update geëindigd waren, bij de eerste lesdag. Foto's van deze week zijn te vinden in het album 'Eerste lesweek, Niagara Falls, Project serve, en nog véél meer', en bovendien heb ik 5 korte video's geüpload.

Het was even wennen om weer lessen te moeten volgen, maar ik heb het overleefd! Van tevoren wist ik echt niet wat me te wachten stond, waardoor ik dus wel even een heel klein beetje zenuwachtig was, maar achteraf viel het allemaal wel mee. Ik begon de eerste lesdag met het vak ‘Introduction to Psychology’, gevolgd door ‘Consumer Behaviour’. De lokalen had ik vrij snel gevonden, en het opletten en aantekeningen maken had ik ook weer zo opgepakt na de lange zomervakantie. Ook het Engels is totaal geen probleem. Ik heb deze week zelfs al van een aantal Canadezen te horen gekregen dat ze mijn Engels zo goed vonden voor een internationale student, dus dat was ook wel leuk om te horen! Even een spoedcursusje Canadees: praat zó snel dat het lijkt alsof je doorgespoeld wordt, zeg om de twee woorden ‘like’, plak na een aantal van je zinnen ‘eh’, en zeg ‘melk’, niet ‘milk’. Dat ziet er ongeveer zo uit: “I was like doing my groceries and then it was like so hot that like my melk was like getting spoiled so I had to like run all over campus to save my melk. Hard life, eh.” Zo kom je al wel een heel eind met integratie in de Canadese samenleving.

’s Avonds met zijn vieren gegeten, dit keer stonden zoete aardappels met kikkererwten en aubergine op het menu. Geen vlees. Tja, dat krijg je er van als je vegetariërs in je vriendenkring hebt.. Is het niet in Wageningen, dan is het wel hier, ik word er gewoon door achtervolgd. Maar dat maakt niet uit, want zo lang het lekker smaakt kan ik mijn stukje vlees wel missen! ’s Avonds nog een beetje gerelaxt en toen op tijd naar bed gegaan, want de volgende ochtend moest ik er heel vroeg uit..

Heel vroeg.. Om 4:30u ging de wekker, ugh! Met enige moeite toch mezelf uit bed gekregen, om vervolgens in het donker naar de ijsbaan te lopen. Daar mocht ik vandaag van 6 tot 8 het ijs op, om me voor te bereiden op de try-outs die na vandaag zouden volgen. Eerst even het ijs gevoeld, en nadat de skating skills ook uit hun slaapstand waren gewekt, vond ik het wel leuk om na zo’n 3 jaar toch weer even wat sprongen te proberen. Dat was echter nog wel wat moeilijker dan gedacht.. Meer dan een dubbel salchow kreeg ik er niet echt uit. Toen ik wel weer genoeg had van de sprongen en pirouetten, heeft Katie (iemand van het varsity figure skating team) mij wat basics van het ijsdansen geleerd, omdat dat hier dus ook echt een ding is. Iedereen die hier schaatst, groeit op met het leren van de tig verschillende dansen, en de enige waar ik ooit van had gehoord was de Killian (die overigens totaal anders was dan wat ik dacht te weten). Na de training meteen door naar mijn les van die dag, ‘Control Systems in the Hospitality Industry’, een vak waarin ik van alles leer over de administratie achter het runnen van een restaurant, best interessant! Na deze les begon mijn weekend, wat een beetje een dubbel gevoel gaf. Normaal gesproken zou ik nu mijn spullen pakken en in de auto stappen naar huis, om daar vervolgens samen met papa en mama een glaasje drinken en wat lekkers te pakken. Dat gaat nu natuurlijk niet, dus was ik maar een rondje gaan lopen over de campus om te zien wat voor lekkers ze hier allemaal te bieden hadden. Je ruikt hier constant eten als je over de campus loopt, echt zo’n typische hamburgerlucht. Toen ik toch niet vond waar ik zin in had, ben ik maar naar huis gelopen, om me vervolgens klaar te maken voor de try-outs van het roeien. Dat betekende piepjestest, planking, hoogspringen, en nog wat andere metingen om te kijken hoe fit je was. Aangezien dat best vermoeiend was, was ik heel blij dat Shelby gekookt had voor het avondeten en ik zo aan kon schuiven! We kunnen wel weer gaan turven, want hier was pizza nummer 3. Ik begin nu wel een beetje het Nederlandse aardappels-vlees-groenten te missen, dus ik denk dat ik dat binnenkort maar eens ga maken. Tijdens het eten kreeg ik een mailtje dat ik door was naar de tweede selectieronde voor het roeien, maar na lang wikken en wegen had ik toch maar besloten om me af te melden. Ik vind 6 dagen in de week trainen van 5-7 ’s ochtends toch wel een beetje heel extreem..

De volgende dag begon met regen, en dat net op de dag dat we met alle Internationals naar de Niagara Falls gaan.. Gelukkig klaarde het op toen onze busrit er op zat, en hebben we de rest van de dag alleen maar zon gehad. Eerst hadden we een bezoekje gebracht aan het plaatsje Niagara-on-the-Lake. Na het nuttigen van een heerlijke amandelcroissant en een wortel-walnootmuffin, zijn we naar het meer gelopen om daar even te genieten van het zonnetje en de omgeving. Het is echt een heel raar idee dat je aan een meer zit, terwijl het enige wat je ziet als je in de verte kijkt water is. Het zou net zo goed een zee kunnen zijn. Na dit genietmomentje gingen we op naar het volgende genietmomentje, de echte watervallen. Het hoogtepunt van de dag was de boottocht richting de watervallen. Dat maakte ‘the Falls’ pas echt spectaculair, omdat je dan pas ziet hoe groot het eigenlijk is en wat een kracht het water heeft. Zeker een aanrader dus! Na de boottocht hadden we nog wat vrij tijd. Eerst hadden we een beetje rondgelopen om wat foto’s te maken. Toen we de hele tijd mooie regenbogen zagen, bedacht ik me opeens dat je dat alleen aan de Canadese kant kan zien en niet aan de Amerikaanse kant, omdat je regenbogen alleen kunt zien als je met je rug naar de zon toe staat, fun fact! Nadat we genoeg kiekjes hadden geschoten, besloten we richting de brug te lopen om te kijken of je daar kon oversteken naar Amerika. En dat kon inderdaad, en het koste maar 50 cent. Moest je wel je paspoort bijhebben, en een sukkel dat ik ben had ik die net vandaag niet bij. Helaas.. Gelukkig ben ik toch nog een klein beetje een geluksvogel, want nadat ik eerder op de dag twee flesjes drinken uit de automaat kreeg terwijl ik er maar één had betaald, vond ik op de terugweg naar de bus nog een dollar in het gras. Dat beetje extra geld kan ik toch goed gebruiken met al die dure boodschappen hier! Blijkbaar brengen hoefijzers toch écht geluk (voor de mensen die nu denken ‘huh, hoefijzers?’: bij de Niagara Falls heb je twee watervallen, namelijk een Amerikaanse en een Canadese. De Canadese waterval wordt door zijn vorm ook wel de Horseshoe genoemd, oftewel hoefijzer). Eenmaal terug op de campus hebben we weer met zijn vieren gegeten. Dit keer een heerlijke spaghetti pesto van Ciara, met een chocoladecake van Shelby als toetje.

Na de geslaagde zaterdag, begon mijn zondag ook heerlijk. Ik hoefde namelijk geen wekker te zetten vandaag! Desondanks was ik vrij vroeg wakker, en omdat ik nog niet echt iets op de planning had staan, miste ik thuis weer eventjes. Daarom maar even gefacetimed. Toen ik weer genoeg energie had om de dag door te komen, ben ik de was gaan doen en daarna naar de supermarkt gegaan met Janine, om daar wat groenten en fruit (en ik ook wat vlees) in te slaan. Het sjouwen van de boodschappen terug naar huis was al iets minder erg nu de extreem warme temperaturen over zijn. Verder nog wat aan school gewerkt, en ’s avonds voor het eerst gekookt in mijn eigen keukentje. Dat was even wennen, maar m’n wraps met Philadelphia, gehakt, paprika, mais, courgette, kidneybonen en een seasoning mix smaakten erg goed. Ik merk ook dat ik me steeds beter begin te voelen nu ik weer wat meer normaal eten binnen krijg en ook steeds meer dat normale ritme vind dat de afgelopen weken nog zoek was. ’s Avonds stond een concert van Alessia Cara op de planning om alle studenten van Guelph te verwelkomen. Dat was een leuke afsluiter van het weekend.

En na het weekend, komt de dag die de meesten van ons vrezen.. De maandag. En ook ik behoorde dit keer tot die groep, want mijn wekker stond weer om 4:30, iets wat de komende 5 dagen ook niet zou veranderen. Deze week waren namelijk de try-outs van het varsity schaatsteam van UoG, wat dus betekent 5 dagen trainen van 6 tot 8 in de ochtend. Exhausting! Gelukkig bestaat er zoiets als koffie.. Eigenlijk kan ik deze vijf dagen best kort samenvatten, omdat de grootste activiteiten vooral bestonden uit trainen, naar mijn lessen gaan, huiswerk maken, eten (vooral mais en kidneybonen want de blikken hier zijn mega groot), en nog een paar uurtjes slapen voordat alles weer opnieuw begon. Af en toe wel wat andere leuke dingen gedaan tussendoor natuurlijk, zoals naar de fitness gaan met Ciara en Janine, vrienden worden met Canadezen (en dus maar een voetbalteam oprichten), een meeting en spelletjes met Leadership House, naar de clubmarkt, twee uur in de rij staan voor Homecoming tickets (oké, dat is misschien niet zo heel leuk..) een kennisactiviteit met je LINK partner (een student uit Canada waar je aan gekoppeld wordt op basis van interesses zodat je als het ware in ieder geval één vriend hebt, hoe zielig als het klinkt, maar wel leuk!), enzovoort. Na de kennisactiviteit hadden Lauren (mijn LINK partner), Janine en ik samen gegeten in the Bullring op de campus. Ik had een lekkere BBQ Beef Sandwich, die ik eigenlijk ook wel vind tellen onder de categorie hamburgers.. Lauren is ver weg ook deels Nederlands, dus dat is wel leuk! Ze is heel aardig dus ik denk dat we samen nog wel wat leuke dingen gaan beleven!

Dan skippen we nu naar vrijdag, de laatste dag van de try-outs. Ondertussen heb ik al genoeg rondgelopen in het donker buiten om weer wat constellaties teruggevonden te hebben in de mooie sterrenhemel. Hoe zwaar het ook was om elke ochtend zo vroeg mijn bed uit te moeten, de trainingen waren wel heel leuk, en zelfs het ijsdansen begon ik al een beetje te leren. Ik ken ondertussen al de Blues, de Starlight Waltz, een deel van de Argentine, en een aantal partneroefeningen. Het schaatsen op een universiteit is wel wat anders dan het normale schaatsen. Hier vorm je een team, bestaande uit ongeveer 20 meiden, en naast synchroon heb je ook kwartetten, koppels en solisten in zowel de discipline ijsdansen als ‘free skating’, en iedereen uit een bepaalde discipline oefent alle onderdelen uit die discipline. Aangezien ik voor ijsdansen gekozen had, betekende dit dus dat ik deelnam aan synchro, solo dance en pair dance. De rolverdeling voor het ijsdansen in paren is op basis van grootte, wat mij dus de man van het paar maakte. Na de try-outs kreeg ik te horen dat ze me een plaats in het team wilden aanbieden, en Gabby (mijn ijsdanspartner) grapte of ik niet gewoon het hele jaar kon blijven omdat we vrij snel al een goed schaatsend paar vormden. Het einde van de try-outs werd gevierd met huisgemaakte brownies van Katie, volgens het recept van haar oma. Die brownies waren zo lekker dat ik maar om het recept had gevraagd!

Mijn eerste lesweek zit er alweer bijna op. Ook van de overige twee vakken, ‘Advanced Marketing’ en ‘Cultural Aspects of Food’, heb ik nu de eerste les gehad, en ik denk wel dat ik mijn vakken goed heb gekozen! Het is wel even wennen om weer vijf vakken tegelijk te hebben voor een halfjaar lang, in plaats van zes weken lang twee vakken die je dan afsluit. Ik moet dus even gaan bedenken hoe ik dat allemaal ook alweer deed op de middelbare school, want op dit moment voelt het echt alsof ik zo veel moet lezen dat ik nu al drie weken achterloop..

Toch maar gewoon doorgaan met genieten in het weekend. De zaterdag stond in het teken van Project Serve, een activiteit waarmee je vrijwilligerswerk gaat doen binnen de gemeenschap van Guelph. Ik ging meehelpen bij de voedselbank. Voor vertrek onze lunch genuttigd. Drie keer raden. Jap, pizza nummer 4! En dat om iets na 11 uur ’s ochtends.. Eenmaal op bestemming aangekomen, was onze eerste taak chocoladerepen die afgekeurd waren voor verkoop (omdat ze gebroken waren of niet mooi waren, maar die dus nog wel gewoon goed smaken) te verdelen in kleine zakjes die ze dan in een voedselpakket kunnen meegeven, zodat de mensen hun kinderen (of zichzelf) een keer kunnen trakteren op wat lekkers. Daarna moesten we de voorraadplanken gaan aanvullen met net geleverde dozen vol boodschappen. Ze waren erg blij dat we waren komen helpen, want met 100 man hebben we vandaag in een paar uur het werk verricht waar ze normaal met 20 man een aantal dagen over doen. Ik vond het ook erg leuk om te doen, en het idee dat je een gemeenschap zo écht een beetje helpt, geeft me een goed gevoel. Er was ook een garage sale, en omdat het vandaag de laatste dag van het seizoen was, kon je voor 2, 5 of 10 dollar een kartonnen doos kopen en daar zo veel mogelijk instoppen als paste. Door middel van deze final sale wilden ze nog zo veel mogelijk geld binnenhalen om de kosten te kunnen drukken, en daarom mochten wij ook een doos met spullen kopen. Dat betekent dat ik voor 2 dollar een mok, wat lepels, 2 pannen, glazen, een bord en nog wat spullen heb gescoord! Uit respect voor het werk wat ze hier verrichten maar wat meer geld gegeven, want dat kleine bedrag voor mij maakt voor hen al een groot verschil (komt die gevonden dollar toch weer op een mooie plaats terecht!). Met een goed gevoel, en een gevulde kartonnen doos konden we daarna weer richting huis, waarna het ’s avonds mijn beurt was om te koken. Nadat we mijn best goed gelukte rijst met mango-curry saus en paprika en courgette ophadden, leek het ons leuk om weer een filmavond te houden, want dat is toch veel beter dan downtown gaan om daar te socializen in de kroeg?! Toch? Om de High School Musical sfeer in stand te houden, hebben we vanavond The Princess Diaries gekeken, een film die ik stiekem écht nog nooit had gezien, terwijl de rest de tekst zowat mee kon zeggen (net als bij High School Musical). De enige prinsessenfilm die ik helemaal uit mijn hoofd ken, is denk ik The Ice Princess. Daar houdt het wel zo’n beetje op..

De laatste dag van het weekend hebben we genoten van het zonnetje op de rivier van Guelph. We waren namelijk gaan kanoën. Ook al waren we niet al te succesvol, het was wel leuk om te doen! Na een uur op het water gedobberd te hebben was het tijd om terug te keren, en de activiteit af te sluiten met een ijsje. Wat je een ijsje kunt noemen echter.. We hadden allemaal de kleinste maat gepakt, maar de hoeveelheid ijs was zowat gelijk aan wat je in Nederland krijgt voor een sorbet. Niet normaal. Ik ben normaal gesproken altijd een beetje sceptisch als het gaat om het kiezen van de smaken voor mijn bolletjes ijs, want meestal valt de gekozen smaak me tegen en had ik liever gewoon een bolletje vanille gehad. Daarom dat ik dit keer maar had gekozen voor een variant op de vanille, namelijk de smaak “Moose tracks”. Dit was vanille ijs met daar doorheen bolletjes van chocolade, gevuld met pindakaas. Een rare combinatie op het eerste gezicht, maar het was eigenlijk best wel lekker! Nadat we onze ijsjes al zittend in de speeltuin hadden opgesmuld, zijn we weer terug naar huis gelopen. Eenmaal thuis stond daar de grote keuze of ik wel of niet bij het varsity team zou gaan op me te wachten. Wat een rotbeslissing om te moeten maken.. Aan de ene kant lijkt het me heel leuk om mee te mogen trainen, maar ik ben ook bang dat het vele trainen ten koste zal gaan van de rest van mijn exchange avontuur. Daarom na heeeel lang wikken en wegen toch maar besloten om het niet te doen. Toen ik het Gabby vertelde zei ze gelukkig wel dat ik alsnog contact met haar op mocht nemen als ik ooit wat leuks wilde gaan doen, dus toch nog wel wat vriendschappen voortgebracht uit de try-outs.

Zondagavond had Rhi (een meisje uit Schotland, plus vegetariër nummer 3) voor ons gekookt. Ze had een soort van pannenkoekjes gemaakt van spinazie en mais, smaakte erg lekker! Na het eten was er een filmavond in de Fireplace Lounge van ons complex, georganiseerd door The International House. Ik hoor eigenlijk niet bij dit huis, maar ik was toch meegegaan, aangezien de meesten van onze groep wel in International House wonen. Het was een rare Thaise film, vol komische, verdrietige, romantische en ook enge momenten. Niet een film die ik zelf uitgekozen zou hebben, maar wel een leuke bezigheid op de late zondagavond.

Het weekend is weer tot een einde gekomen, en dus staat er weer een volle lesweek op het programma. Vandaag begint mijn eerste les om 14:30, dus ik denk dat ik mijn dag tot die tijd maar eens ga doorbrengen met wat leeswerk, wat wasbeurten, en met het kopen van mijn laatste boeken..

Tot bij de volgende update, eh!

Jesse